Wolne forum

Już po trzech latach od uruchomienia Światowej Sieci Teleportacyjnej (SST) w 2085 roku wzajemne relacje na płaszczyźnie handlowej, ekonomicznej i technologicznej pomiędzy zrzeszającymi się megalopolis, rozwinęły się na bardzo wielką skalę. Po kolejnych trzech latach najbardziej powiązane ze sobą miasta przyszłości postanowiły do tego stopnia zacieśnić swoją współpracę, że doszło do ukształtowania struktur korporacyjnych.

W ramach danej korporacji jak na przykład Suma Północna, w skład której wchodzą Lille, Bruksela, Antwerpia, Kolonia oraz Eindhoven, doszło do ścisłej specjalizacji technologicznej, ekonomicznej i wytwórczej. W zależności od postępów i atutów określonego megapolis w produkcji, tworzeniu nowych technologii, hodowli roślin, miasto z racji swoich osiągnięć traktuje najlepiej rozwiniętą przez siebie dziedzinę jako priorytetową i w największej mierze skupia się na jej doskonaleniu. Z kolei pozostałe miasta korporacyjne zapewniają mu dostęp do swoich technologii flagowych, których dopracowywaniem zajmują się w ramach własnej specjalizacji. Taki układ jest bardzo korzystny, ze względu na tempo rozwoju megalpolii połączonych w strukturę korporacyjną, ale z drugiej strony podważa samodzielność oraz samowystarczalność zrzeszonych miast.

Inną niewątpliwą korzyścią wynikającą z kształtowaniem się współczesnych korporacji są zawierane przy okazji sojusze militarne. Mogą one znacząco przyczynić się do podniesienia zdolności obronnych sprzyjających sobie megalopolii, jak również dają niebagatelne szanse na prowadzenie polityki ekspansywnej. Dodatkowym aspektem godnym uwagi jest też kwestia wykorzystywania oraz doskonalenia technologii militarnych. Wspólnymi siłami korporacja może szybciej wyprodukować najbardziej zaawansowany technicznie sprzęt wojskowy. Mało tego, istnieje również bardzo realna szansa, aby w ramach jednej korporacji rozwinąć branże zbrojeniowe w takim stopniu, aby móc czerpać z tej działalności profity poprzez sprzedaż uzbrojenia megalopoliom spoza danej korporacji.

Korporacja miast to również szereg zagrożeń, które czyhają na zrzeszające się miasta. W przypadku konfliktu wewnętrznego i rozpadu jednej korporacji, mamy do czynienia z powstaniem niesuwerennych oraz podatnych na wpływy megapolis, które w wyniku postkorporacyjnego wyspecjalizowania się mają ograniczone możliwości samodzielnego przetrwania. A to z kolei jest sygnałem dla sąsiadujących korporacji, mogącej pokusić się o przyłączenie osamotnionego miasta do własnych struktur.

Oprócz tego może także dochodzić do sytuacji, w której rywalizowanie korporacji przerodzi się w konflikt zbrojny. Jest to realne chociażby ze względu na potencjał ekonomiczny oraz militarny zrzeszonych megallopolis. Taka wojna z pewnością byłaby czymś dalece poważniejszym, niż dotychczasowe spięcia pomiędzy megalopoliami. Tym bardziej, że obecnie na świecie nie istnieją analogiczne organizacje do tych z początków XXI wieku, których zadaniem było regulowanie spraw międzynarodowych.